دنبال کسی نیستم

که وقتی میگم:

میرم بگه نرو،

کسی رو میخوام

که

وقتی گفتم میرم

بگه

صبر کن منم باهات بیام،

تنها نرو.

من از تمام آسمان یک باران را میخواهم…

از تمام زمین یک خیابان را…

و از تمام تو…

یک دست که قفل شود در دست من…

گاه حبه قند های رنگارنگ

از جنس دلتنگی

می افتند در فنجان دلــــــم

و حل میشوند آرام آرام ..

و روح من ، سر میکشد

این نوشیدنی شیریـــــن را

آری .. سرمیکشم این نوشیدنی رنگارنگم را

دلم فـال می خواهــد …

قهــوه … تــاروت … نمی دانــم ؟!

هر چه باشـــد ،

هر چه نقـــش تــو را در این روزهـــــای بــیرنـــگ …

پــــر رنـــگ کنــــد !!!

  این روزها خیلی مرور می کنم خاطراتمان را اما..... ...       

                                                    مگر کپی برابر اصل می شود؟!

چه فرقی می کند…

در سیرک یا در خانه ؟!

خنده ات که تلخ باشد،

دلت کــه خون باشد،

ســـ ـلامتیه سربازی کــه تو ایـست بــآزرسی شیـشه ی مـشروب رودید

 توماشین ولی هیـچـی نـگـفت...نیگاشون کردو با بغض بهشون گفــتـــــ:

   ...بـــه ســــ ـ ـلـامـتـیـه عـــشـــق مــنم یـه پـیـکــ ـــ  بـزنــیـــد

      ...آخــــــــــــه     امــــــشــــــبـــــ ـــــ ـ     عروسیشه

بــــــاران ☂ باشد

تــــــــ❤ـــــو باشیـــــ

یــــک خیابان بیــــــ انتـــــها باشد

به دنیـــــــ ـ ـ ـا میـــــ گویـــــم : " خـــداحـافـــظ "

اهـل پـنـهـان کـاری نـیـسـتـــم ..!

اعـتـرافــ مـی کـنـــم : ..

زمـــــــانــــــی دل یـــکــی راســوزانـــده ام !!   

حــالا ..

یـــــکـــــی..

یـــــکــــــی ..

یـــــــ کــــــــ ی !!

دلــــم رامــی ســوزانـــنـــــد…..

هـــرگــز بـہ בیگـــراטּ اِجـازِہ نـــَבه

ڪِہ قـَـلــَـمِ פֿــُوבخـواهـے בستـــــ بـگـیـــرَنـــב و

בفــتـــَـرِ سـَـرنـوِشتــــــ را وَرق زَنـَنـــב و

פֿـاطــراتتــــــ را پاڪــ ڪننـב و

בر پـایانــَـش بِنـویسَنــב قـِسمـَتــــــ نَبـــوב

من 100 بار براش گریه کردم

ای کاش می فهمید منو

آهسته بیا

چیزی هم ننویس

نظر هم نگذار ...

همان که بخوانی بس است

من به بی محلی آدمها عادت دارم.

ادم گاهی چه گرم میشود 

بیک هستم 

به یک نترس 

به یک غصه نخور 

ب یک لبخند.....

محبوب من!

ديشب دوباره خوابت را ديدم همان نگاه ،

همان بوي ياس ،

همان لبخند وهمان دودوي ستاره مانندت را
كبوتر شدي آمدم بگيرمت پريدي و رفتي روي ماه نشستي.

آنقدر گريه كردم كه همه شقايقها از غصه من پر پر شدند
خيلي بي انصافي خيلي.

وقتي خواستي بروي حتي يك برگ گل ياس يا يك قطره باران يا حتي صداي سنجاقك برايم نگذاشتي
بدون هيچ رفتي
بدون هيچ صدا
مثل هميشه سربزير و آرام رفتي براي هميشه
وتنها يادگاريت داغيست كه بر دلم گذاشتي...

ديشب وقتي با بوي دلتنگي هايم آمدي

 ماه هم مثل من هول کرده بود !

 چهره اش را ديدي؟ زرد زرد بود...

 هيچ نگفتي و نگاهت را بر باران چشمانم دوختي...

 نپرسيدي از حالم، مي خواستم بگويم...

 مي خواستم از انتظار تو بگويم...

 که چه زجري مي کشم ، اما اين دلم صدايش در نمي آمد

 انگار لال شده بود !

 ديدمت که مي روي دوباره خواستم فرياد بزنم نه !

 انتظار دوباره نه !

 از خواب پريدم.....

 بالشم غرق اشک بود و بوي دلتنگي مي داد . . .

 دوباره کي بر مي گردي ؟

حقیقت ...

از آنچه در نوشته هایم میخوانید

تلخ تر است ...

باور کنید ...

گـاهی بـا یک قـطره ، لـیوانـی لبـریز مـی شود ..

گـاهی بـا یک کـلام ، قـلبـی آسوده و آرام مـی گردد ..

گـاهی بـا یک کـلمـه ، یکانـسان نـابودمـی شود ..

گـاهی بـا یک بـی مهـری ، دلی مـی شکـند ..

مراقـب بـعضـی یک ها بـاشیـم !

در حالـی کـه نـاچیـزند ، همـه چیـزنـد ...!

عبور میکنم هر روز ..

از کنار نیمکت های خالی پارک ..

طوری که انگار کسی ،

در نیمکت های آخر ،

انتظارم را می کشد !

به آن جا که میرسم ،

باید وانمود کنم که باز هم دیر رسیده ام !…

شهامت میخواهد

دوست داشتن کسی که

هیچوقت

هیچ زمان

سهم تو نخواهد شد !

تــو شدی خـــاطره ســـاز

 من شدم خــــاطره باز

                                                             "سهراب سپهری"

شمردن ستاره ها سخت نیست .

اگر تو بگویی . . .

به اندازه ی ستاره ها دوستم داری !

من٬  زَن شدم

تا تو نامَردی را معنا کنی ...!

همین چند روزپیش 

فکر می کردم

می توانم عاشق کسی شبیه تو شوم 

از همین چندروز پیش

هیچ کس 

شبیه تو نیست.

زمانی فراموشت می کنم که بالای سنگ قبرم با افسوس


 بگویی کاش زنده بودی..